Haç Yolu (Via Crucis)

“Rab’bin ölümünden sonra, Azize Anne Meryem, Kudüs’te yaşadığı sürece, İsa’nın Kederli Haç Yolu’nu gözyaşlarıyla ıslatmayı bırakmamıştı. Haç Yolu’nun duraklarının mesafelerini birbiri ardına ölçmüştü, çünkü kesintisiz temaşada kendisini oğluna olan sevgisiyle doldurmadan edemezdi. Efes’e geldiğinde, her gün evinin arkasındaki dağın belirli bir geçerek Oğlu’nun Istırabı’nın gizemleri üzerine meditasyon yapmaya devam etti. Bu yerde, Kudüs’te kalan gerçek olan Haç Yolu’nu taklit etmek için bir Via Crucis (Haç Yolu) oluşturdu. Adımlarını saydıktan ve doğru mesafeyi bulduktan sonra, her durak için bir taş diktiğini gördüm ya da karşısında bir ağaç bulduğunda hemen onu işaretliyordu. Meryem’in gözyaşlarıyla kutsanmış olan Haç Yolu, Haç Tepesi’ni temsil eden bir tepede Kutsal Kabir olarak düşündüğü küçük bir mağarada son buluyordu.

On iki durağı oluşturduğunda, hizmetçisiyle kendisini sessiz meditasyonlara adadığını gördüm. Her durakta oturuyorlar ve Rab’bin kederli gizemlerinin ıstırabının hatırasını kalplerinin derinliklerinde tazeliyorlardı ve yenilendikleri sevgisinin genişliği için sıcak gözyaşları dökerek Oğul’u övüyorlardı. Daha sonra Meryem orayı daha da iyileştirildi; Haç Yolu üzerindeki her taşa ucu sivri bir şeyle yazdığını gördüm, durağın anlamı, adımların sayısını ve benzeri işaretleri çiziyordu.

Ayrıca Kutsal Kabir’i tasvir eden mağarayı temizlediğini ve dua yeri olarak düzenlediğini gördüm. Haç Yolu’nu belirten herhangi bir görüntü veya haç görmedim, ancak yazıtlı taşlar gördüm. Daha sonra, ilk Hristiyanlığın ilkel Haç Yolu’nun, yıllar geçtikçe daha fazla ilgi gördüğünü ve güzelleştirildiğini gördüm. Meryem’in ölümünden hemen sonra, yerde secdeye kapanan ve yolu öpen Hristiyanların Haç Yolu’nu güzelleştirdiklerini ve onu kat ettiklerini gördüm” (Anna Katharina Emmerick’in Vahiylerine göre Meryem’in Hayatı, IV. kısım, XI. böl.).